O masażu

Rys historyczny

Masaż należy do najstarszych dziedzin wiedzy lekarskiej. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z Egiptu, Indii i Chin, gdzie już 3 - 4 tysiące lat przed naszą erą stosowano ten zabieg. Również z dzieł Hipokratesa, Celsusa i Galena dowiadujemy się, że lekarze zalecali masaż w niektórych chorobach. W Grecji natomiast, masaż miał szczególne znaczenie dla sportowców biorących udział w Igrzyskach Olimpijskich. W kronikach historycznych Państwa rzymskiego znajdujemy notatkę, że Juliusz Cezar, cierpiący na rwę kulszową, leczony był masażem. Na Dalekim Wschodzie wynaleziono także masaż kamieniami, nie wiadomo niestety jaką dokładnie miał wówczas formę, jednakże sam fakt ich wykorzystywania jest pewny.

Średniowiecze było okresem zahamowania rozwoju nauki i lecznictwa, dlatego również masaż był pomijany.

O masażu, w obecnym tego słowa znaczeniu, mówić można dopiero od XVI wieku. Został on "wskrzeszony" we Francji przez znakomitego lekarza Ambrożego Pare. To on jako pierwszy przeprowadził badania nad fizjologią masażu. Do rozwoju tego zabiegu przyczynili się też znakomity fizjolog i lekarz angielski Bacon Werulamski oraz Friedrich Hoffmann. Prawdziwy rozwój masażu leczniczego nastąpił na początku XIX wieku dzięki lekarzom szwedzkim; oni to opracowali metodę terapeutyczną i higieniczną zwaną popularnie szwedzką gimnastyką, której częścią składową był właśnie masaż. Największe zasługi w tej dziedzinie położył Henryk Ling - lekarz szwedzki, założyciel Centralnego Instytutu Gimnastyki w Sztokholmie. W tym samym czasie we Francji Martin de Lyon opisał sposób leczenia lumbago za pomoca masażu.

Szkołę masażu klasycznego stworzył lekarz Johan Mezger z Amsterdamu, którego też uważa się za twórcę masażu naukowego. Od czasów Mezgera zabieg ten stosuje się coraz częściej w klinikach chirurgicznych, kardiologicznych, nawet położniczych, a na oddziałach neurologicznych i ortopedycznych jest on wręcz niezbędny. Do uczniów Mezgera zaliczyć można Polaka - profesora Izydora Zabudowskiego. Dalszy wkład w rozwój masażu w Polsce wnieśli profesor Jan Zaorski oraz profesor Józef Jankowiak, autor podręcznika "Masaż leczniczy".

Po raz kolejny zainteresowano się masażem kamieniami w roku1993 kiedy to Mary Nelson-Hannigan z Arizony miała wizję, która zainspirowała ją do użycia gorących kamieni rzecznych do masażu jej klientów. Swą terapie kamieniami opierała na medytacji i duchowym oczyszczeniu. Natomiast w Nowym Jorku w Elizabeth Arden Red Door Salon & Spa przy Piątej Alei, nazwano tę terapię masażem kamieni pustynnych, nie zagłębiano się jednak w mistycyzm terapii. Od tamtych czasów masaż rozgrzanymi kamieniami jest coraz częściej stosowany na świecie.

Do góry

Wpływ masażu na organizm

 Do góry

Wskazania i przeciwwskazania

 Do góry